Coach Marjon Bohre is geschoold bij Brené Brown, de schrijfster van de bestseller De kracht van kwetsbaarheid. Marjon kent dus de kracht van kwetsbaarheid als geen ander. Toch ziet ze een paradox, ook bij zichzelf: we willen vooral dat ánderen zich kwetsbaar tonen.
Heimelijk genoegen
Ik heb heimelijk genoegen. Ik kijk graag bij anderen naar binnen. Of ik nu overdag een rondje hardloop of ’s avonds naar huis fiets van de Albert Heijn, ik doe mijn best om te gluren. Wel onopvallend natuurlijk. Ik ben geen freak. Even een glimp opvangen van hoe anderen leven. Hoe hun woonkamer er uit ziet. En wat de kinderen doen. Een beetje onderdeel zijn van hun alledaagsheid. En zien dat hun boekenkast heel anders is dan de mijne. Of juist dat we dezelfde IKEA tafellamp hebben.
Privacy
Zelf hebben we plakplastic op de ramen. Ik hou er niet van als jan en alleman naar binnen staat te loeren. We wonen ook nog aan een drukke weg, dus dan is het helemaal alsof je in een etalage zit. En ’s avonds doe ik de gordijnen dicht. Ik vind het totaal niet nodig dat anderen zien dat wij naar The Voice of Holland zitten te kijken, terwijl het huiswerk van de afgelopen week nog op de bank rondslingert.
Menselijkheid
Zo is het ook met de kracht van kwetsbaarheid. We vinden het mooi als de ander zich kwetsbaar opstelt. Dat maakt hem of haar menselijk. We herkennen onszelf in de ander en voelen ons verbonden. Maar onze eigen kwetsbaarheid en imperfecties, die laten we niet zien. ‘Kwetsbaarheid is het eerste wat ik wil zien in jou, maar het laatste wat ik jou wil laten zien van mij’, zegt Brené Brown. Het is een rare paradox. We snakken allemaal naar menselijkheid en naar verbinding met elkaar. Maar zelf de eerste stap zetten valt niet mee.
Vanavond laat ik de gordijnen maar eens open. Eens kijken wat er gebeurt.
