discussie met partner naar
Heb je veel discussie met je partner? Covid is steeds vaker aanleiding tot een terugkerende discussie tussen partners. Maar het onderwerp maakt eigenlijk niet uit. Het kan ook over seks, geld, familie of iets anders gaan. Om het te veranderen, moet je eerst begrijpen waarom discussie met je partner naar is. Ik leg het uit aan de hand van een stel uit mijn praktijk dat nare discussies over Covid heeft.
Waarom de discussie met je partner mis gaat
Met EFT ga je op zoek naar de rol van emoties, – in dit geval bij de discussie -, want dat is de muziek waarop je danst. Emoties zijn de reden dat je fel wordt of defensief, of je terugtrekt. En emoties hebben weer alles te maken met onbeantwoorde hechtingsbehoeften, zoals geliefd zijn, gehoord of gezien worden. En ook met getriggerde hechtingsangsten zoals angst voor afwijzing en verlatingsangst.
Door emoties kun je niet goed luisteren
De oplopende emoties maken ook dat je niet naar elkaar kunt luisteren. Je hebt geen ruimte voor het verhaal van de ander, je bent als het ware je emoties geworden. Daarom is het zo effectief om te focussen op emoties, zodat die veranderen en je beide weer kunt luisteren. Daarvoor heb je ook verbinding met jezelf nodig. Je moet je bewust zijn van je emoties en behoeften. Je leest hier hoe dat gaat. Ik noem het stel uit dit voorbeeld voor de leesbaarheid J en V.
Kritiek is een protest tegen verlies van verbinding
J ontdekte bij de sessie dat hij, als V zegt dat ze geen vaccin wil, bang wordt om haar kwijt te raken. “Als ze zo denkt, ben ik bang dat we niet bij elkaar passen”, legt hij mij uit. Hij wordt ook verdrietig door de discussie. Dat is begrijpelijk: de verbinding is verbroken. De behoefte die hij heeft, is dat ze begrijpt hoe belangrijk het voor hem is dat er minder mensen ziek worden. Een vriend van hem wacht op een belangrijke operatie en is bang dat deze uitgesteld wordt. Als ze thuis discussiëren, maken deze emoties dat hij haar bekritiseert. Zijn kritiek is eigenlijk een manier om zijn angst dat ze niet bij elkaar passen te bedwingen.
Accepteer mij
V krijgt zodra de discussie start, het idee dat ze geen eigen mening mag hebben en niet zichzelf mag zijn. J’s argumenten en kritiek voelen als een afwijzing. Dat doet pijn. Haar behoefte is acceptatie van wie ze is. Ook bij haar is een angst om elkaar kwijt te raken getriggerd. Daardoor gaat ze inhoudelijke argumenten aandragen en noemt ze hem rationeel. Wat hem natuurlijk ook een gevoel van afwijzing geeft. En zo lopen de emoties hoog op en wordt de discussie feller. Door het ‘splitten’: de een is rationeel, de ander emotioneel, worden ze allebei nog banger dat ze niet bij elkaar passen en elkaar kwijtraken.
Terugtrekken uit machteloosheid
Dan komt er een punt dat V begint te huilen. Nu krijgt J een schuldgevoel. Zijn perceptie is nu: ik doe dit niet goed, ik kan niet goed met haar gevoeligheid omgaan. Hij trekt zich terug uit angst nog meer fout te doen. Dit maakt V nog banger, en onzeker over zichzelf: ben ik te emotioneel? Ook zij trekt zich terug. Thuis zijn dit de uiteindelijke posities, waarbij ze zich allebei alleen voelen. Ik vraag of dit patroon vaker gebeurt, ook als er iets anders speelt. Dat beamen ze. Nu in mijn praktijk kunnen we het onderzoeken. “Wat maakt haar emoties moeilijk voor jou?” Vraag ik. Het geeft hem een gevoel van onmacht. Hij heeft het idee dat hij iets moet oplossen. Dat hij haar emoties moet wegnemen. “Begrijp je dit gevoel van jezelf?”, check ik. Hij legt uit dat er vroeger bij hem thuis niet ingegaan werd op nare emoties.
Beter naar elkaar luisteren
In plaats van zijn onmacht te uiten, trekt hij zich terug. Ik zie nu dat V naar hem heeft geluisterd en open staat. Dus ik vraag J rechtstreeks aan V over zijn onmacht te vertellen. Dat doet hij. V legt uit dat hij niets hoeft op te lossen. Als ze maar emotioneel mag hebben en een knuffel krijgt, is het genoeg. Dat lucht J op. V zegt nu ook dat ze het heel naar voor hem vindt dat hij zo bang is voor zijn vriend. Dat is fijn voor hem. Hij kan ook wel begrip hebben voor haar angst voor vaccinatie. Hij ziet er geen reden voor, maar accepteert haar angst. Nu de emoties gezakt zijn en er weer verbinding is, kunnen ze beter naar elkaar luisteren. Een meningsverschil over iets belangrijks kan vervreemdend werken. Juist daarom is het zo belangrijk niet bezig te zijn met jouw standpunt te verdedigen, maar in de wereld van de ander te duiken.
Meningsverschillen verdragen
Je hebt in een relatie heel wat van elkaar te verdragen, we zijn allemaal imperfect. Maar als je je geliefd voelt, kun je dat heel goed. Dan is een meningsverschil ook niet bedreigend. De vragen die je dan krijgt, zorgen dat je ook je eigen blinde vlekken ontdekt. Dat kan moeilijk zijn, maar wordt makkelijker als je je toch wel geliefd, geaccepteerd of belangrijk voelt voor de ander. Blijf je een verschil van mening houden, dan is dat vaak niet zo erg. Als je je beide in een discussie gehoord en geaccepteerd voelt als mens, is het meningsverschil te verdragen.
