In veel relaties ontstaan negatieve patronen die voor veel pijn en verwijdering zorgen. Volgens de transactionele analyse kopiëren we patronen van vroeger. Met mindfulness zijn deze relatieproblemen te doorbreken. Een blog van coach en compassietrainer Anurag ten Klooster.
Doorbreek oude negatieve patronen in je relatie met mindfulness
Mindfulness relatiecoaching
Ik heb vanochtend zo gelachen met het stel dat bij mij was voor voor relatie coaching. Wat is dat bevrijdend, als je kunt lachen om de patronen waar je in ‘gevangen’ zit met elkaar. Jij doet dit, vervolgens doet de ander dat, als reactie daarop doe jij weer dit en voor je het weet zit je weer in het bekende patroon. Met als resultaat: ruzie en verwijdering. Wie herkent dit nu niet?Je kunt elkaar veel pijn doen als je van verwijt naar verwijt gaat en deze verwijten steeds scherper worden en op de persoon gericht in plaats van op het gedrag. Jij bent zo…, jij ook altijd… Beide partners krijgen niet wat ze eigenlijk willen en trekken voor zichzelf de conclusie: ik word niet gehoord, ik word niet gezien, of ik word niet serieus genomen, hoe hard ik ook schreeuw. Het vervelendste is, hoe harder de een schreeuwt, des te minder de ander het hoort, want die sluit zich steeds meer af.
Patronen van vroeger
Waarom herhalen wij steeds weer dezelfde patronen met elkaar in de relatie, ook al willen we het anders? Volgens de transactionele analyse herhalen we in onze huidige relaties patronen van vroeger. We doen dat automatisch en het herhalen van deze patronen heeft onbewust het doel om onze onbewuste conclusies te bevestigen. Conclusies die we vaak al jong getrokken hebben, op grond van onze ervaringen. Wanneer jij bijvoorbeeld vroeger het gevoel hebt gehad dat je niet gezien of gehoord werd, je niet serieus genomen werd door je ouders of verzorgers, dan is de kans groot dat je je in je huidige relatie ook vaker niet gezien of gehoord voelt, of niet serieus genomen. Je partner hoeft daar niet eens zoveel voor te doen. Het is jouw gevoelige plek, je hebt als het ware een knopje waar de ander op drukt. Dit doet pijn, eigenlijk zou je aaauuw kunnen roepen, maar dit doe je niet. Je wilt dit helemaal niet voelen, en je gaat in plaats daarvan automatisch reageren. Je verwijt de ander direct of indirect dat hij of zij je niet geeft wat je wilt en komt zo in een negatieve communicatiespiraal met elkaar terecht, waarin jij ook bij de ander op zijn gevoelige plek drukt. Je doet elkaar alleen maar meer pijn.
In het hier en nu
Ik zie het soms aan de ogen van mijn cliënten, dat zij elkaar niet meer vrij in het hier en nu kunnen zien. Wanneer ze met elkaar spreken kijkt een van hen de ander niet aan, maar zijn de ogen opzij gericht. Elkaar echt weer zien en horen, dat vraagt nabijheid, dat vraagt diep oogcontact, dat vraagt de moed om steeds weer opnieuw te beginnen. Dan moet je de ander opnieuw een kans geven, de ruimte geven. En laat je los hoe het tot nu toe is gegaan. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Dit vraagt ook nog een paar gesprekken met elkaar. Daarom gaf ik het stel van vandaag de opdracht mee om in het volgende weekend, steeds in het hier en nu en in contact met elkaar te beslissen wat ze met elkaar gaan doen. Geen doelen, geen planning, loslaten en zo de dag organisch laten verlopen. Dit stel verliet de ruimte met een glimlach in hun ogen.
