Wat kunnen we leren van bijna-doodervaringen? Naast de boeken erover, heb ik een flink aantal mensen gesproken die bijna dood ervaringen hebben gehad. Ik zet op een rij wat ik daarvan leerde en combineer het met de lessen die ik leerde van mijn eigen paranormale ervaringen. 7 lessen uit bijna dood ervaringen (BDE’s).
Ons bewustzijn komt niet voort uit ons brein
Ons bewustzijn komt niet voort uit ons brein. Sterker: het wordt beperkt door het brein. Ons bewustzijn is groter dan ons stoffelijke brein kan ‘ontvangen’. En ons bewustzijn is ook niet afgescheide, hets staat in directe verbinding met alles. Het denkt niet over dingen na en verkrijgt geen kennis door informatie te verwerken, het is een bewustzijn waarin waarheden op een directe manier binnen komen. Neurochirurg Even Alexander die zelf een mindblowing BDE had, heeft alle wetenschappelijke hypothese over de oorzaak van BDE’s geanalyseerd en verworden. Het kon simpelweg niet kloppen. Voor hem was onomstotelijk dat ons bewustzijn buiten ons brein bestaat.
Er is een andere manier van kennis verkrijgen
Voor mensen met BDE’s staat onomstotelijk vast dat wat zijn meemaakten, hebben gezien, waar zijn waren, écht is. Het was echter dan de stoffelijke wereld waarin we met onze lichamen leven. De kennis die zij daar opdeden, de waarheden, waren er gewoon. Het kwma tot ze als het ware. Ze hoefden er geen informatie voor te verwerken. Dat moesten ze na de BDE wel: ze probeerden te begrijpen wat ze hadden gezien en geleerd, maar daar kan ons beperkte brein zich niet omheen vouwen. En er zijn geen woorden voor.
N.B. Deze vorm van weten herken ik van mijn spirituele ervaringen. strookt met mijn Bij mijn allereerste bovennatuurlijke ervaring was het alsof mijn bewustzijn ineens sneller dan het licht door dimensies racete en bij een kern uitkwam: liefde. De waarheid dat alles in wezen liefde is, was ineens in mijn bewustzijn. Terwijl ik dit tegelijk niet kon bevatten. Mijn ervaring was maar een kruimel van wat mensen met BDE’s ervaren, dus ik
Er is geen lineaire tijd en begrensde ruimte.
Veel mensen met BDE’s ‘waren’ met hun bewustzijn op meer plekken tegelijk. Ze waren in een andere dimensie en tegelijk waren ze in het ziekenhuis of de plek waar ze stierven. Ze konden ook navertellen wat daar gebeurde en wat ze zagen, vaak tot verbijstering van familie en medisch personeel. Terwijl ze óók dingen meemaakten in die andere dimensie. Hieruit maak ik op dat na het sterven van ons stoffelijke lichaam, ons bewustzijn veel groter is. Hoe dat kan, is niet te bevatten, althans voor mij niet. Het komt overeen met wat Pim van Lommel het eindeloos bewustzijn noemt.
Zingeving, betekenisgeving is een valstrik van onze mind
We willen betekenis geven aan ons leven, snappen waarom we er zijn, etcetera. Deze gewoonte is een conditionering van onze geest. Onze geest is geconditioneerd met het concept van nu. Dingen die we doen moeten nuttig zijn, ons leven moet nuttig zijn. Dat hebben we met zijn allen bedacht. Het is geen waarheid. Zoals iemand met een BDE zei: Een roos is een roos en bloeit gewoon. Punt. We hoeven dus niet krampachtig te zoeken naar de zin van ons leven of het leven in het algemeen. Het leven zelf is de zin, er zijn is de zin. Zoals Einstein zei: “Je kunt elke dag leven alsof alles een wonder is. Of elke dag leven alsof niets een wonder is.”
Jezelf zijn
Als er dan toch iets het doel is van ons leven, dan is het jezelf zijn. Als therapeut en medemens weet ik natuurlijk dat dit nogal een opgave is. Want wie ben je dan? In ieder geval niet degene die probeert te voldoen aan verwachtingen en alle ongeschreven regels over hoe je hoort te zijn. Door mijn spirituele ervaring waarin mijn vader mij bezocht, ben ik mij gaan beseffen dat we allemaal een heel eigen kernachtige energie hebben. Misschien is dat het antwoord: vind die energie, leer die energie voelen. Vaak verstillen helpt. Een tip van iemand met een BDE is: zorg voor een omgeving waarin je jezelf kunt zijn. Tegelijkertijd weet ik vanuit mijn werk dat wrijving met anderen tot groei kan leiden. Het leert je ook wie je bent, en wie je juist niet bent.
3 Zijn is belangrijker dan doen
Alleen als je niet bezig bent om ergens te komen, sta je open voor wat er op jouw pad komt. We zitten vaak in een modus van doelen bereiken, krampachtig controle over de toekomst proberen te krijgen. Of we staan in een hedonistische modus: iets krijgen, een bijzondere ervaring, iets materieels. In deze modi sta je niet open voor wat zich aandient en kun je niet herkennen wat de volgende stap op jouw pad is, wat voor jou is. Dus meer in het moment en in overgave leven. Aanwezig zijn. Zelf voel ik soms ergens bij alsof het al zo is, terwijl het nog niet zo is. Lastig uit te leggen. Misschien helpt deze quote (ik weet niet van wie): Het gaat er niet om wat jij van het leven wilt, maar wat het leven van jou wilt.
4 De dood bestaat niet
Ik geloof dat iemand met een BDE zei: het leven heeft geen begin en einde. Dit is met onze verstandelijke vermogens onbevattelijk. We zijn gewend te denken in tijd en ruimte, maar dat bestaat niet. Hoe het dan wel zit, gaat ons verstand te boven. Maar wat ik leerde is dat er dimensies zijn. Als je lichaam sterft, leef je door, maar in een niet materiële dimensie. Dit komt overeen met mijn ervaring waarin mijn vader mij bezocht. Ik voelde dat hij ergens doorheen kwam en ook vrij snel weer verdween. Ik nam dus niet die andere dimensie waar, ik nam hem waar omdat hij mij bezocht. Hij was er nog, maar in een dimensie die meesten van ons doorgaans niet kunnen waarnemen.
6. Je bent geliefd
Deze les is het beste verwoord in ‘Na dit Leven’ van neurochirurg Even Alexander. Hij had tijdens zijn BDE contact met een meisje dat hem via het bewustzijn een boodschap doorgaf: Je wordt geliefd en gekoesterd, voor altijd. Je hebt niets te vrezen. Je kunt niets fout doen. In de ogen van dit meisje zag hij de meest pure liefde. Hij zag wat ik jaren geleden op een ochtend ervoer toen ik in bed lag. Ik was verdrietig en er kwam een ongelooflijke liefdesenergie bij mij. Het was zo zuiver, licht en sterk dat het niet voor te stellen is.
Het was voor mij mind blowing om in het boek van Alexander te lezen wat ik ervaren had. Alsof door over zijn ervaring met ‘de kern’ mijn ervaring echter werd. Als je zoiets ervaart weet je dat het echt is, op dat moment, maar je verstand kan zich er daarna niet omheen vouwen. In mijn geval liet ik het daardoor links liggen. Tot dit niet langer ging nadat mijn vader mij had bezocht. Alexander beschrijft het treffend: “Liefde is de basis van alles, de ultieme realiteit, de opperste waarheid, de kern van alles wat bestaat of bestaan heeft. We zullen nooit bevatten wie we zijn als we deze liefde niet uitdrukken in onze handelingen.”
